Onversaagd en Ongebroken Paula Cremers

Lezing en voordracht door ons lid Paula Cremers Cardynaals, afgelopen maandag 16 april in de Douairiere te Boxmeer.

77 leden van onze vereniging bezochten deze bijzonder indrukwekkende lezing.

Op dinsdag 22 mei 2018 houdt Paula nogmaals haar voordracht in de Bibliotheek van Boxmeer, gelieve zich op de onderstaande site aanmelden

http://biblioplus.biblio-shop.nl/activiteiten/35/3/bibliotheek-boxmeer/kennismakers

Vijf jaar oud is Paula Cardynaals, als ze met haar moeder en zusje vanuit Californië vertrekt naar Bandung, Java. Vader, werkzaam bij de Bataafse Petroleum Maatschappij, zou hen achternareizen. Hij was, zoals dat vaker gebeurde, vanwege zijn werk overgeplaatst.

Drie dagen na hun aankomst in 1942 vielen de Japanners Nederlands Indië binnen. Dit gebied was voor hen waardevol vanwege de grondstoffen en olie voor hun oorlogsvoering. Nederlands Indië moest worden opgenomen in een nieuwe Aziatische politieke en economische orde. Daarvoor moesten alle westerse invloeden worden uitgebannen. Eén van de vergaande maatregelen was de gevangenneming en internering van alle Nederlandse burgers. Mannen en vrouwen werden van elkaar gescheiden en in kampen ondergebracht. Een lange periode van onzekerheid met vele beproevingen en ontberingen brak aan.

Ook het gezin Cardynaalsontkwam niet aan dit tragische lot. Paula werd met haar moeder en tweejarig zusje gevangengezet in Bandoeng. Met het verstrijken van de oorlogsjaren werden zij vervolgens twee maal gedeporteerd naar andere afgelegen kampen. Eerst kwamen de vrouwen terecht in het kamp ‘Buitenzorg’, KedoengBadak, en in 1945 in Kampong Makassar. De levensomstandigheden werden steeds ondraaglijker, en de vrouwen moesten vele vernederingen en mishandelingen ondergaan onder de wrede kampleiding.

Nadat het kamp Makassar eindelijk bevrijd werd door de Australiërs, brak opnieuw een periode van grote onzekerheden en beproevingen aan voor het gezin Cardynaalsdat na de bevrijding herenigd werd. Van een echte ‘bevrijding’ was nog geen sprake…

ONVERSAAGD EN ONGEBROKEN

Deze tekst staat gegraveerd in een bronzen beeld op landgoed Bronbeek bij Arnhem. Het beeld toont een moeder die in diepe wanhoop haar handen omhoog strekt, terwijl een hongerig kind aan haar rok hangt. Paula wil met haar voordracht de moeders en haar eigen moeder herdenken die hun kinderen drie en een half jaar door een leven van honger, ziekte en geweld gesleept hebben. Ondanks de ontbering, angst, machteloosheid en de dagelijkse bedreiging, beschermden de moeders hun kinderen. Zij gingen tot de uiterste grenzen van vindingrijkheid.

Wij zijn zeer dankbaar dat Paula haar ervaringen uit eerste hand met ons wil delen, en daarmee de kennis over dit deel van onze vaderlandse geschiedenis wil overdragen aan de volgende generatie. "Opdat wij niet vergeten"…

Bedankt Paula.