Flight Lieutenant Peter Raw DFC

Ter ere van de Flight Lieutenant Peter Raw DFC, die op 21 maart 1944 met zijn Hawker Typhoon in Vortum Mullem verongelukte, is er een monument opgericht.  Meer info elders onder het thema WO II

Wie was Peter Raw en zijn familie?

FLIGHT LIEUTENANT PETER RAW  DFC

Nederlandse vertaling naar een samenvatting van het boek van Norman Franks en Simon Muggleton

Om in oorlogstijd één zoon te verliezen moet voor een moeder verschrikkelijk zijn.  Drie  zonen (twee in één jaar) te verliezen moet wel een onvoorstelbaar hartverscheurende ervaring zijn. Dit is precies wat moeder Irene Raw overkwam gedurende de tweede wereldoorlog toen drie van haar zonen, allen RAF piloten, omkwamen. Haar tweede zoon, Peter, piloot van een Typhoon, stortte met zijn vliegtuig neer tijdens een duikvlucht beschieting boven Nederland op 21 maart 1944. Over hem gaat dit verhaal.

Mrs. Irene Raw’s echtgenoot Frederick was werkzaam bij de Engelse marine gedurende de eerste wereldoorlog in verschillende functies, o.a. als gezagvoerder op een patrouille schip met anti- duikboot geschut. Hij ontving een onderscheiding, die in het bijzijn van Irene werd uit gereikt door HM de Koning op Buckingham Palace in 1918.  Na deze oorlog ging Frederick rechten studeren en werd advocaat aan het Hof van Gray”s Inn in London. Inmiddels wist hij waarschijnlijk al van zijn hartkwaal. Hij stichtte een fonds voor het onderhoud van zijn gezin en om zijn jongens een opleiding te laten volgen aan de Wellington School in Somerset. In 1932 stierf vader Raw  op 41-jarige leeftijd aan een hartaanval. Mrs. Raw bleef achter met vier zonen tussen de 15 en 4 jaar en twee dochtertjes van nog geen 10 jaar.

 

Commander Raw with his new wife Irene

Alle vier de jongens volgden hun educatie aan Wellington School, waar ze klaargestoomd werden voor een latere militaire opleiding. Ze waren allemaal erg goed in diverse takken van sport, zoals rugby, zwemmen, hardlopen en boksen. Peter stond bekend als de “slosher”(iemand die flinke klappen kan uitdelen).

De oudste, John (geboren 1916), volgde, na een baan bij de burgerluchtvaart in Ierland, een succesvolle studie bij  de Royal Air Force (RAF). In afwachting van toetreding tot een gevechtseskader, verongelukte hij helaas tijdens een oefening in april 1941.

Peter (geb.1919) begon na Wellington in een functie bij een maritieme verzekerings- maatschappij. In 1938 werd hij soldaat bij de infanterie. In brieven naar huis vermeldt hij het slechte eten en een bivak op Salisbury Plain. Nog in dienst bij de landmacht werd hij ingedeeld bij een pilotenopleiding van de RAF in Schotland, hetgeen bleek uit brieven naar zijn moeder vanuit de officiers’ mess RAF Montrose in Schotland. Pas in februari 1942 verliet hij officieel de landmacht en behaalde zijn vliegbrevet. 30 Juni dat jaar werd hij gestationeerd bij eskader 609 op vliegbasis Duxford, Cambridgeshire. 

Anthony(Tony geb.1922) ging in 1940 in training voor ‘bomber pilot’ . Slaagde in 1941 en werd ingedeeld bij het 61e bombardementseskader met Halifax en Hurricane toestellen.

 

twee broers trouwen met twee zussen

Tony  had een vriendinnetje Agnes van der Beck. Daar leerde Peter haar zus Mavis kennen. Ze werden verliefd, en de twee broers trouwden de twee zussen op 22 april 1942. Na een korte huwelijksreis naar Berkshire keerden de broers terug naar hun eenheden. Anthony zou omkomen in september 1944 bij een bombardement op Gelsenkirchen.

Michael (ook Robert genoemd, geb. 1928) was in de tweede wereldoorlog nog te jong, maar werd later straaljager piloot. Hij vloog een Hurricane in de “Battle of Britain Memorial Flight”. Robert stierf in 1986 aan kanker, 29 jaar na de dood van zijn moeder in 1957.

Peters eerste solovlucht met een Typhoon was op 4 juni 1942. Binnen enkele dagen had hij de naam van zijn vrouw Mavis op de kap van de cockpit geschilderd. Hij kreeg ook de taak om voor de mascotte “Billy the Goat” te zorgen. Onderdeel van de jachtvliegers’ training was o.a. meevliegen met  andere toestellen zoals bommenwerpers om zo te ervaren hoe het was door jagers aangevallen te worden. Tijdens een van zulke oefeningen kwam Peter tot zijn verbazing zijn broer Tony tegen als piloot. Tony had inmiddels meer dan 200 uur boven vijandelijk territorium gevlogen en hiervoor de “Distinguished Flying Cross” (DFC) onderscheiding ontvangen uit handen van HM de Koning op Buckingham Palace in het bijzijn van zijn moeder. In 1955 werd haar postuum de Air Force Cross onderscheiding voor Tony uitgereikt.

Pas na diverse “hit and run ”patrouillevluchten in zijn Typhoon langs de zuidkust en overplaatsing naar RAF basis Manston in november begon de laatste “warming-up” voor echte gevechtsvluchten. Zijn eskader kreeg ook een andere commandant toegewezen: de ervaren jachtvlieger uit de “Battle of France and Britain”, Squadron Leader Roland “Bea” Beaumont DFC.

 

 

Gilroy DFC, and then Wing Commander Denys Gilliam DSO DFC AFC

609 Squadron pilots – Peter Raw staat rechts van deur.

In december 1942 beschoten Duitse jagers van het type Focke Wulf 190 de kabel- ballonnen boven Dover. Het 609 Squadron kreeg de opdracht dit probleem op te lossen. De Duitsers besloten op 15 december Engeland weer een bezoek te brengen met hun FW190 jagers van het 1e Staffel Jäger Geschwader 26 . Squadron 609 ging erop af. Peter Raw nam volop deel aan de strijd, raakte een  FW190 frontaal en achtervolgde een andere helemaal terug naar Frankrijk. In januari 1943 voerde hun eskader veel “Rhubarb sorties” uit. Dit zijn lage vluchten met twee toestellen boven vijandelijk gebied om zoveel mogelijk Duitse doelen, meestal treinen te beschieten.

7 Februari bereikte hij de score van een trein vernietigd en vier beschadigd, tevens een binnenvaartschip geraakt. Hij vloog zo laag dat de vleugel van zijn Typhoon een deuk opliep door omhoog spattende stukken. Bij het bestoken van een ander doel botste hij tegen telefoonkabels. Hij werd beschoten, maar ze misten hem. Op weg naar huis werd een boot in de regio Diksmuide in België beschadigd. Je kunt je de krantenkoppen voorstellen de volgende dag!

10 Maart haalde hij weer de krantenkoppen: ZWAARGEWICHT JACHTVLIEGENIER

“Cockpits zijn niet gebouwd voor zware gevechtspiloten, maar Officier Vliegenier Peter Raw is een zwaargewicht die woensdagavond bokst op de RAF basis bij Londen.

4 Dagen later haalde de “boxer pilot” weer de krant na beschieting van treinen in de omgeving van Lille.

Typhoon Mk1b DN406 PR-F ‘MAVIS’ 609 Squadron

Gedurende een van de vele gevechtsvluchten voerde de leider van squadron 609, Beaumont, een aanval uit op Duitse R-boten en een “flak”schip (Fliegerabwehr-kanone) in het Kanaal. Peter fungeerde als zijn vleugelman toen de motor van zijn Typhoon geraakt werd. De kop van een cilinder werd volledig verbrijzeld. Gelukkig wist Peter zijn aangeschoten toestel weer heelhuids thuis te brengen. Een afbeelding van deze actie is te zien in de olieverf schildering door kunstenaar Robert Taylor.

 

Peters vliegtuig is links op de achtergrond te zien.

Typhoon aanval door Robert Taylor

Midden mei telde zijn score 18 locomotieven, 3 R-boten, een 20 ton schip, 3 binnenvaartschepen, diverse voertuigen en een FW190 geraakt of vernietigd tijdens gevechtsvluchten op geringe hoogten. Deze goede score werd erkend met een DFC onderscheiding de 18e mei 1943 voor getoonde moed en doorzettingsvermogen. Evenals bij de uitreiking aan zijn vader en broer Tony, door HM de Koning op Buckingham Palace, was ook hierbij Mrs. Irene Raw ( dus voor de 3e maal) aanwezig. Kort na deze gebeurtenis bezocht de beroemde Amerikaanse auteur John Steinbeck (The Grapes of Wrath) RAF basis Manston en sprak met Peter Raw, die hem zittend in de cockpit,  zijn Typhoon “Mavis” toonde. Tevens werd hij voorgesteld aan de mascotte “Billy The Goat”, waarover Steinbeck later een artikel schreef.

Misschien bij wijze van rustperiode werd Peter in juni tijdelijk testpiloot van de nieuwe “Tempest”. 17 februari 1944 keerde hij terug naar de RAF basis Manston, nu als B Flight Commander van het 183e Squadron. Al spoedig voerde hij weer grond aanvallen uit met het doel de Duitse verdediging te verzwakken in de aanloop naar D-Day. Na een week verlof eind februari, keerde hij 11 maart terug. Hij voerde daarna duikvlucht- bombardementen en beschietingen uit in het Somme en Abbeville gebied. Helaas zou zijn tijd bij dit eskader maar kort zijn.

21 Maart 1944 leidde hij een “Ranger” missie boven Twente (duikvluchten boven vijandelijk gebied om de vijand te bestoken).Maar deze tocht werd afgelast vanwege zware sneeuwwolken. Op de terugweg raakte Peters sectie (Flt Lt JE Mitchell en F/O AE Napier) afgescheiden van de rest. Ze vonden enkele boten op de Waal, die ze met beschietingen beschadigden. Verderop vonden ze nog meer boten en terwijl Peter de aanval leidde, leek zijn Typhoon MN 247 geraakt te worden door “flak” en stortte neer in een veld aan de overkant van de rivier. Ooggetuigen vertelden de plaatselijke politie een ander verhaal. Peter Raw zou de laad hefboom van het schip niet goed gezien of beoordeeld hebben.

Een verklaring die opperwachtmeester van de district marechaussee Eindhoven, Johannes Schrader optekende van de 61-jarige Petrus van den Hurk, kapitein van vrachtboot HJ, eigendom van Koopvaart-Janssensboten Venlo, luidde als volgt: “Gisteren 21 maart 1944 lag ik afgemeerd aan de kade van de rivier de Maas in Afferden. Op zeker moment zag ik een laagvliegende jager vanuit het oosten richting het westen recht op ons schip afkomen. Tegelijkertijd hoorde ik machinegeweren en zag explosies dichtbij op de kade. Ik riep tegen mijn bemanning: ”Dekking zoeken”. Ik schuilde achter de koeling van de machinekamer en voelde een schok door het schip gaan. Het vliegtuig bleek de laadboom geraakt te hebben, waardoor die in tweeën brak. Naar het westen kijkend zag ik dat het vliegtuig, een jager, neergestort was in een veld aan de overkant van de Maas.

Een ander verslag werd geschreven door opperwachtmeester Johannes Fredericks van de district marechaussee. Hij had opdracht tot inspectie en bescherming van het verongelukte vliegtuig in het veld ongeveer 1 km ten oosten van de provinciale weg Boxmeer – Vierlingsbeek. Duitse officieren maakten hun eigen verslag en brachten Peters lichaam naar een kerkhof in Eindhoven.

Toen het Squadron terug was op de thuisbasis, was het iedereen duidelijk dat Peter deze crash onmogelijk overleefd kon hebben. Het gebruikelijke “missing in action” telegram werd aan Mrs. Mavis Raw gezonden: “Het spijt ons U te moeten mededelen dat Uw echtgenoot Flt Lt PE Raw vermist wordt als gevolg van luchtgevechten op 21 maart 1944. Brief volgt. Elke verdere informatie, zodra bekend, zal U onmiddellijk medegedeeld worden”.

Aangezien de oorlog op het continent in volle gang was, zou het enige tijd duren voor meer informatie over de omstandigheden van Peters dood en zijn rustplaats bekend werden. Pas in december 1946 werd zijn moeder Irene Raw medegedeeld dat de Gemenebest Oorlogsgraven commissie de locatie van zijn graf had gevonden en een officiële grafsteen had geplaatst. “Flight Lieutenant Peter Edward Raw DFC ligt in graf 14 rij KK op het kerkhof in Woensel(Eindhoven).

Enige tijd later ontving Mrs. I.Raw een brief van een inwoonster van Eindhoven, Louise Janssen, die schreef dat zij tweemaal per jaar bloemen legde op Peters graf, omdat hij een van de dappere soldaten was , die haar land hadden helpen bevrijden.

ot zover een vertaalde samenvatting van het boek “Raw Courage”. Meer informatie over Peter Raw en de familie Raw is te vinden in het genoemde boek te koop bij Grub Street Publications, London. Auteurs: Frank/Muggleton. Een Plane Hunters artikel is te vinden via: www.backtonormandy.org Typhoon MN247 link.

Dit zou het einde zijn geweest van het verhaal over deze dappere piloot, als niet een groep Nederlandse vliegtuig enthousiasten (Vliegtuigcrashes Boxmeer WW2) en de Studie Groep Volkel in 2016 besloten hadden onderzoek te gaan doen naar de mogelijk 25 neergestorte vliegtuigen in hun omgeving. Met behulp van het toenmalige politie-verslag was de groep in staat de locatie van deze speciale crash-plaats te bepalen. Met metaal detectors werd na urenlang zoeken door hoog gras een tweetal aluminium vliegtuigonderdelen, restanten van een Typhoon Napier Sabre motor met genummerde onderdelen en gedeelten van de koelradiator gevonden. Hiermee kon het vliegtuig geïdentificeerd worden.

Op 7 oktober 2017 wordt een herdenking gehouden als eerbetoon aan ‘’Flight Lieutenant P.E.Raw DFC. Hierbij zal een klein monument onthuld worden in het bijzijn van leden van de familie Raw. Schoolkinderen zullen een gedicht voordragen, gevolgd door de “Last Post” en een klein luchtdefilé. Er zullen kransen en bloemen gelegd worden.

 

(Vertaling mevrouw C. Kaanen)

Author John Steinbeck is shown the controls of Typhoon Mavis by Peter Raw

Squadron Mascot “Billy the Goat”